Een beetje ziek en naar het kindertehuis
Door: Alinde
Blijf op de hoogte en volg Ronald,Alinde en Marijn
13 November 2014 | China, Peking
Vannacht niet zo'n goede nacht gehad, Wan Zhong was steeds aan het hoesten, en moest daardoor ook steeds huilen..Ronald heeft een nachtje in Marijns bed geslapen (matras is zo hard als een plank: ( dus ook niet zo fijn geslapen..
Maar vandaag weer een bijzondere dag gehad! Een afspraak met de onderdirectrice van het kindertehuis. Maikel ging weer mee en functioneerde als tolk. De meeste Chinese mensen die wij tot nu toe ontmoet hebben kunnen geen Engels spreken, dus heel fijn dat er steeds een gids mee gaat. De Onderdirectrice stond ons al op de wachten bij het Social Welfare Center, allemaal kindertehuizen bij elkaar op één terrein. De Amerikaanse moeder kwam bijna tegelijk met ons aan, samen met Jane. ook zij gingen het huis bekijken en tractaties brengen bij het groepje waar hun zoontje had gewoond de afgelopen jaren. We hadden op de foto's van Wan Zhong al wel gezien dat het er allemaal mooi uitzag. Het waren dus ook allemaal nieuwe huizen van ongeveer twee jaar oud, met kleine woongroepjes. We gingen eerst naar de groep van het 6 jarige jongetje. Het was erg fris in alle ruimtes, alle nanny's hadden dan ook de jas aan en de kinderen hadden dikke kleding aan. Veel kindertjes kwamen even een handje geven, even een knuffel halen. Echt aandoenlijk, maar ook wel zo'n gevoel van een dikke brok in je keel. Een blind meisje, een jongen met spalken aan zn benen, een meisje met het down syndroom . Waarschijnlijk worden deze kinderen nooit geadopteerd, ze hebben teveel medische afwijkingen vertelde Maikel. Heel erg triest als je je bedenkt dat zulke kindjes nooit een warm thuis zullen hebben. en niet geaccepteerd worden in deze maatschappij. Daarna nog bij een groep gekeken met wat oudere kinderen (ongeveer 8 kinderen per groep), daar waren ze vrolijk aan het dansen op muziek. Ze leken allemaal heel blij te zijn, maar wat heftig allemaal en behoorlijk zichtbare handicaps, al zo groot en dan nog steeds in een tehuis wonen. We hadden de zakdoekjes weer nodig.Terwijl ik dit schrijf springen de tranen weer in mn ogen.. we zullen dit beeld nooit meer vergeten denk ik. En toen op naar het huis van Wan Zhong, waar ze met 5 kinderen wonen. Wan Zhong heeft zijn eerste jaren bij een foster family gewoond. Dat is eigenlijk het idee van een "gewoon"gezin na bootsen. Een ouder echtpaar fungeerden daar als papa en mama (zo noemen de kinderen ze daar ook) ontving ons hartelijk. We mochten meteen gaan zitten, er kwam een schaal met bananen op tafel en een schaal met snoepjes . Wan Zhong werd meteen opgepakt en geknuffeld door z'n mama..zo mooi en ontroerend om te zien, ze begon rustgevend te praten en te knuffelen tegen hem. Hij werd helemaal rustig en bleef heerlijk bij haar op de arm zitten. Hij vond het allemaal prima. We mochten het hele huis bekijken. Een mooie slaapkamer voor Wan Zhong en zn maatje. Op Wan Zhongs kamertje hingen ook allemaal mooie foto's en een mooi bureautje voor beide jongetjes. De papa was (warm)eten aan het maken voor de lunch. En wij konden ondertussen allemaal vragen stellen aan de mama, wat we heel erg fijn vonden. En een paar dingetjes die we al ontdekt hadden van Wan Zhong, blijken echt bij hem te horen.. hij kan altijd wel eten. Als de kinderen hadden gegeten in het huis en daarna de papa en de mama gingen eten, kwam hij nog even weer langs in de keuken om te kijken of er nog wat te eten was voor hem..dat hadden we hier ook al uitgevonden, alles wat we hem voorhouden eet hij met smaak op. Dus soms moeten we gewoon even stoppen, anders wordt het veel te gek. Of als je we even een stukje fruit nemen, staat er meteen een klein mannetjes naast ons te roepen aah aah en doe zn mondje open: ) De mama nog gevraagd of Wan Zhong wel vaker zo moest hoesten, blijkt dat hij nooit geen koude dranken krijgt. Hier worden sowieso geen koude dranken gedronken, alles is op kamer temperatuur (zelfs in restaurants) , ze zijn er hier van overtuigd dat koude dranken slecht zijn voor een mens, je lichaam is warm, dan moet je ook warme dranken nemen.Wij hebben hem vrolijk vanalles gegeven de afgelopen 2 dagen. De dames waren druk aan het discusseren, zn broekspijpen gingen omhoog, er werd aan zn hoofd gevoeld en druk heen en weer druk gepraat. Ze vonden dat hij veel te weinig kleren aan had. Hij moest echt een broek onder zijn gewone broek aan. Dat is echt de gewoonte hier om je dik te kleden, Jane en Maikel lieten het ons nog even zien, voor het geval we het niet zouden geloven, ze dragen allemaal een soort legging onder de spijkerbroek. Pff wij hadden al het zweet uit met onze winterjas aan. Maar als je dan hoort dat de verwarming pas in december wordt aangezet dan snap je het wel een beetje. Dus Wan Zhong kreeg een warme gebreide broek aan over zn gewone broek, prachtig gezicht, net een michelin poppetje, dikke broek, dikke winterjas..Maar we gaan ons gewoon aanpassen hier. Een drankje mee voor de hoest hopelijk gaat het morgen weer wat beter. En helaas zijn groepsgenootjes niet gezien, we hebben een aantal keren gevraagd of ze nog terug kwamen, maar ze waren weg (waarschijnlijk naar school in een ander gebouw..hier gaan ze met 3 jaar al vaak naar school). Dus de tas met tractaties achtergelaten. We hebben echt een heel goed gevoel overgehouden aan deze dag, we hebben gezien hoe liefdevol de mama met Wan Zhong omging. hij weet wat knuffelen is, hij had daar een vriendinnetje waar hij heel veel mee speelde (we hebben wel foto's van haar gezien). Wan Zhong was dit jaar het vierde kindje uit deze groep die geadopteerd werd. Heel fijn om dat ook te horen! Weer een dag vol met indrukken.. Wij luisteren hier nog gezellig naar het getoeter wat hier de hele dag en nacht doorgaat in de stad.
Oja, De officiele naam van Wan Zhong is: Mattías Wan Zhong.Maar we blijven hem Wan Zhong noemen, we denken daar goed aan te doen omdat dit één van de weinige dingen is die hij nog behoudt van zn roots.
Maar vandaag weer een bijzondere dag gehad! Een afspraak met de onderdirectrice van het kindertehuis. Maikel ging weer mee en functioneerde als tolk. De meeste Chinese mensen die wij tot nu toe ontmoet hebben kunnen geen Engels spreken, dus heel fijn dat er steeds een gids mee gaat. De Onderdirectrice stond ons al op de wachten bij het Social Welfare Center, allemaal kindertehuizen bij elkaar op één terrein. De Amerikaanse moeder kwam bijna tegelijk met ons aan, samen met Jane. ook zij gingen het huis bekijken en tractaties brengen bij het groepje waar hun zoontje had gewoond de afgelopen jaren. We hadden op de foto's van Wan Zhong al wel gezien dat het er allemaal mooi uitzag. Het waren dus ook allemaal nieuwe huizen van ongeveer twee jaar oud, met kleine woongroepjes. We gingen eerst naar de groep van het 6 jarige jongetje. Het was erg fris in alle ruimtes, alle nanny's hadden dan ook de jas aan en de kinderen hadden dikke kleding aan. Veel kindertjes kwamen even een handje geven, even een knuffel halen. Echt aandoenlijk, maar ook wel zo'n gevoel van een dikke brok in je keel. Een blind meisje, een jongen met spalken aan zn benen, een meisje met het down syndroom . Waarschijnlijk worden deze kinderen nooit geadopteerd, ze hebben teveel medische afwijkingen vertelde Maikel. Heel erg triest als je je bedenkt dat zulke kindjes nooit een warm thuis zullen hebben. en niet geaccepteerd worden in deze maatschappij. Daarna nog bij een groep gekeken met wat oudere kinderen (ongeveer 8 kinderen per groep), daar waren ze vrolijk aan het dansen op muziek. Ze leken allemaal heel blij te zijn, maar wat heftig allemaal en behoorlijk zichtbare handicaps, al zo groot en dan nog steeds in een tehuis wonen. We hadden de zakdoekjes weer nodig.Terwijl ik dit schrijf springen de tranen weer in mn ogen.. we zullen dit beeld nooit meer vergeten denk ik. En toen op naar het huis van Wan Zhong, waar ze met 5 kinderen wonen. Wan Zhong heeft zijn eerste jaren bij een foster family gewoond. Dat is eigenlijk het idee van een "gewoon"gezin na bootsen. Een ouder echtpaar fungeerden daar als papa en mama (zo noemen de kinderen ze daar ook) ontving ons hartelijk. We mochten meteen gaan zitten, er kwam een schaal met bananen op tafel en een schaal met snoepjes . Wan Zhong werd meteen opgepakt en geknuffeld door z'n mama..zo mooi en ontroerend om te zien, ze begon rustgevend te praten en te knuffelen tegen hem. Hij werd helemaal rustig en bleef heerlijk bij haar op de arm zitten. Hij vond het allemaal prima. We mochten het hele huis bekijken. Een mooie slaapkamer voor Wan Zhong en zn maatje. Op Wan Zhongs kamertje hingen ook allemaal mooie foto's en een mooi bureautje voor beide jongetjes. De papa was (warm)eten aan het maken voor de lunch. En wij konden ondertussen allemaal vragen stellen aan de mama, wat we heel erg fijn vonden. En een paar dingetjes die we al ontdekt hadden van Wan Zhong, blijken echt bij hem te horen.. hij kan altijd wel eten. Als de kinderen hadden gegeten in het huis en daarna de papa en de mama gingen eten, kwam hij nog even weer langs in de keuken om te kijken of er nog wat te eten was voor hem..dat hadden we hier ook al uitgevonden, alles wat we hem voorhouden eet hij met smaak op. Dus soms moeten we gewoon even stoppen, anders wordt het veel te gek. Of als je we even een stukje fruit nemen, staat er meteen een klein mannetjes naast ons te roepen aah aah en doe zn mondje open: ) De mama nog gevraagd of Wan Zhong wel vaker zo moest hoesten, blijkt dat hij nooit geen koude dranken krijgt. Hier worden sowieso geen koude dranken gedronken, alles is op kamer temperatuur (zelfs in restaurants) , ze zijn er hier van overtuigd dat koude dranken slecht zijn voor een mens, je lichaam is warm, dan moet je ook warme dranken nemen.Wij hebben hem vrolijk vanalles gegeven de afgelopen 2 dagen. De dames waren druk aan het discusseren, zn broekspijpen gingen omhoog, er werd aan zn hoofd gevoeld en druk heen en weer druk gepraat. Ze vonden dat hij veel te weinig kleren aan had. Hij moest echt een broek onder zijn gewone broek aan. Dat is echt de gewoonte hier om je dik te kleden, Jane en Maikel lieten het ons nog even zien, voor het geval we het niet zouden geloven, ze dragen allemaal een soort legging onder de spijkerbroek. Pff wij hadden al het zweet uit met onze winterjas aan. Maar als je dan hoort dat de verwarming pas in december wordt aangezet dan snap je het wel een beetje. Dus Wan Zhong kreeg een warme gebreide broek aan over zn gewone broek, prachtig gezicht, net een michelin poppetje, dikke broek, dikke winterjas..Maar we gaan ons gewoon aanpassen hier. Een drankje mee voor de hoest hopelijk gaat het morgen weer wat beter. En helaas zijn groepsgenootjes niet gezien, we hebben een aantal keren gevraagd of ze nog terug kwamen, maar ze waren weg (waarschijnlijk naar school in een ander gebouw..hier gaan ze met 3 jaar al vaak naar school). Dus de tas met tractaties achtergelaten. We hebben echt een heel goed gevoel overgehouden aan deze dag, we hebben gezien hoe liefdevol de mama met Wan Zhong omging. hij weet wat knuffelen is, hij had daar een vriendinnetje waar hij heel veel mee speelde (we hebben wel foto's van haar gezien). Wan Zhong was dit jaar het vierde kindje uit deze groep die geadopteerd werd. Heel fijn om dat ook te horen! Weer een dag vol met indrukken.. Wij luisteren hier nog gezellig naar het getoeter wat hier de hele dag en nacht doorgaat in de stad.
Oja, De officiele naam van Wan Zhong is: Mattías Wan Zhong.Maar we blijven hem Wan Zhong noemen, we denken daar goed aan te doen omdat dit één van de weinige dingen is die hij nog behoudt van zn roots.
-
13 November 2014 - 08:12
Albert En Jenny:
Hoi buurtjes,
Wat weer een leuk en uitgebreid verhaal. En de prachtige foto`s spreken voor zich.
En jullie doen er heel veel goeds aan om hem de naam van z`n roots te laten behouden.
Het is toch WanZhong en geen Pietje?
Nog veel plezier daar.
Albert en Jenny
PS Jullie huis staat nog steeds overeind. -
13 November 2014 - 08:53
Jacco Erica Anne-laurena-Elvera :
Hoi Ronald Alinde Marijn en Wan-Zhong,
Wat een mooi verhaal hebben jullie weer geschreven,en wat een indrukken zeg.
Wel heel mooi om in Wan-Zhong zijn eerste huis te zijn geweest.
En wat een aardig echtpaar en verzorgsters ofniet..
Fijn dat hij in z'n eerste levensjaren warmte en liefde gekregen heeft.
Dus maar heerlijk een dubbele broek aan doen..je moet het allemaal maar weten!
Marijn wat zie jij er prachtig uit met zo'n Chinees kostuum aan, je lijkt wel een koning!
Geniet maar fijn met je kleine broertje,we hopen dat hij snel weer helemaal beter word en fijn met jou kan spelen en ondeugend doen;-)
Groeten en tot snel! -
13 November 2014 - 09:16
Aaltje:
Hey,
Allereerst nog de hartelijke felicitaties met jullie zoon en broertje!!
Ook wij volgen met de family jullie verhalen en belevenissen mee, wat indrukwekkend en bijzonder...
Nog een fijne tijd daar met elkaar!
Groeten van Allard aan Marijn;-)
Liefs, Hans en Aaltje, Allard, Rosaly en Gerben -
13 November 2014 - 11:37
Tietie:
Lieve mensen,
Wat een bijzondere dag weer voor jullie!
Prachtig om weer te lezen!
Een fijne ontmoeting gehad met echtpaar.
Hopelijk gaat het hoesten bij Wan Zhong gauw over.
Fijne tijd nog gewenst!
Liefs uit Zwolle -
13 November 2014 - 13:22
Annieke:
hoi marijn.
gefeliciteerd met je broertje. is hij lief?
ik vint de footoos leuk. is het in china leuk?
mooije kleren hep je aan.
groetjes van annieke
Hallo,
Van harte gefeliciteerd met jullie zoon en broertje! Erg leuk om alles van jullie te kunnen volgen en ook heel bijzonder! We wensen jullie nog een fijne tijd in China.
Groeten van Roel en Grietje
-
13 November 2014 - 14:40
Marja En Gert:
We zaten alweer met spanning te wachten op jullie verhaal. Het wordt steeds indrukwekkender. Maar wat ontzettend fijn dat jullie nu weten bij welke mensen hij is opgegroeid en ook nog in een gezinssituatie. Ja en die warme drankjes en kleren je moet het ook maar weten...
Marijn wat zie jij er prachtig uit in het gele pak.
Geniet van alle goede dingen en beterschap voor Wan Zong.
Groet van ons -
13 November 2014 - 17:03
Klaasje:
Van harte gefeliciteerd met jullie zoon en broertje.
Wij waren alweer benieuwd naar jullie belevenissen, wat een boeiende verhalen telkens weer.
Wij leven met jullie mee en wij wensen jullie nog fijne dagen toe !
Groetjes Klaasje, Johan en Eline -
13 November 2014 - 18:33
Nathan:
Hallo,
Nou dat was weer een heel verhaal , mooi om weer te lezen en wat staat Marijn mooi op de foto.
Als Marijn weer terug is op school heeft hij heel wat te vertellen.
Marijn zorg maar goed voor je broertje, dat komt vast wel goed. Trotse grote broer.
Geniet er samen nog verder van , alle goeds nog toegewenst .
Groeten van Nathan en familie -
13 November 2014 - 22:42
Jan En Rensje:
Dag Ronald, Alinde, Marijn en Wan Zhong,
Wat fijn dat Wan Zhong het in het kindertehuis goed gehad heeft. Je verhaal geeft een heel goed beeld van alles. Iedere dag volgen we jullie met veel belangstelling; in onze gedachten gaan we met jullie mee. Wat een indrukken! Prachtige foto's weer. Marijn, wat zie je er mooi uit in die Chinese kleren! Je lijkt wel een prins. Beterschap voor Wan Zhong en nog heel goede dagen daar.
Liefs uit Kampen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
